ilk şaşkınlığı atınca ayağımın arkasında çok büyük bi sızı hissettim.
Takımımızın hekimi bana doğru geldi ayağıma baktı tam acıyan yerin üstüne bastırıp acıyormu diye sordu.

Evet çok hemde diyince hocaya dönüp klagib değişiklik işaretini yaptı.
Ve ilk maçımda iLK SAKATLIĞIMI YAŞIYORDUM! Hemen yedek klubesinin yanındaki kapıdan girip soyunma odalarının olduğu koridora çıktık.
Soyunma odalarını geçtik ve ileride sağda bir odaya girdik. Klagib hastane odası gibi dizayn edilmişti. Bembeyazdı oda.
Doktor ilk önce ayağıma birşey sıktı. Hala canımın acıyıp acımadığını sordu. Biraz dinmiş olsada sızlama vardı. Hala acıdığını söyledim.
Doktor tam kapıya yöneldi kapıdan çıkacaktıki hocamız içeri girdi. Ne olduğunu sordu. Hastaneye gitmemiz gerek dedi klüp doktoru.
Hoca tamam ambulansa haber vereyim gelsin diyip dışarı çıktı. Doktor nasıl hissettiğimi sordu. ilk maçında sakatlanan bir insan nasıl hissederse öyleyim dedim.
Oda önemli birşey olduğunu sanmıyorum. Ama bellide olmaz hastanede anlarız dedi. O sırada içeri Annem Babam Ve Ablam girdi. Ablam ve Annem ağlıyordu.
Babamda korkulu gözlerle bi ayağıma bi suratıma bi doktora bakıyordu. Annem sulu gözleriye gelip sarıldı ağlaması dahada şiddetlenmişti. iyiyim annem birşeyim yok dedim.
Annem eminmisin oğlum dedi. Eminim anne birşeyim yok. Biraz ağrım var. Şimdi hastaneye gidicez olucak biticek dedim.
Babam ne oldu neden hastane önemli birşey olmasa hastaneye zütürmezsiniz dedi.