Tarihler MÖ 512'yi gösterdiğinde Perslerin Trakya'dan kuzeye yöneldiğini görmekteyiz. Kral Darius, Yunanlılarla ticari ilişkileri olan iskitler'e darbe vurmak için yola çıkmıştı. iskitler mağlup edilir edilmez, asıl hedef olan Yunanlılar etkisiz hale getirilecekti.

Savaş hazırlıkları başladı, Tuna üzerinde köprü inşa edildi ve o zamana göre korkunç rakamlarla ifade edilen Pers ordusu kuzeye ilerledi. Ancak, karşılarına herhangi bir iskit ordusu görünmüyordu. iskitler, sayıca üstün Pers ordusunun karşısına çıkmak yerine, toprak yakarak geri çekilme taktiğini uyguluyorlardı. Darius, uzun bir müddet iskitleri kovalamış, ancak bir sonuç alamamıştı. En sonunda sabrı taşmış bir şekilde iskit komutanına bir haber gönderdi;

"Ey garip adam, yapabileceğin başka iki şey varken, niçin devamlı kaçıyorsun? Eğer kendini bana karşı koyabilecek kadar güçlü sanıyorsan ona göre davran, kaçmayı bırak, savaşa gir; yok eğer kendini daha aşağı görüyorsan gene boyuna yürümekten vazgeç, efendine haraç olarak toprak ve su getir, huzuruna çık."

iskit komutanının (idanthyrsos) cevabı:

"iranlı, işte benim kanaatim: ben hiç kimseden ne korkar ne de önünden kaçarım. Senden de kaçtığım yok. Şimdiye kadar yapmış olduğum şey, barış zamanında her zaman yaptığım şeydir. Neden hemen savaşa girmiyorum, onu da sana açıklayayım: Bizim ne kentimiz var ne de bir tek dikili ağacımız, ki elden gitmesin ya da yakılıp yıkılmasın diye korkup savaşa girelim; ama siz ille de savaşmak istiyorsanız, bizim atalarımızın mezarları var. Onları bulun, onlara el kaldırın, o zaman görürsünüz, mezarlarımız için dövüşüyor muyuz, dövüşmüyor muyuz? Ama daha önce ve keyfimiz istemediği sürece sizinle savaşmayacağız. Savaşa çağrın için sana verdiğim cevap işte bundan ibaret."