Annemle duraktan dolmuşa binip hastane gibi bir yere geldik. (Sonradan ögrendim burası istanbul Kekeme ve Konuşma Bozuklukları hastanesiymiş)
içeri girdik annemle beraber kimlik işlemlerinden sonra sırada beklemeye başladık. Çok kişi yoktu 2 kişi vardı önümüzde ve sonunda sıra bizr geldi. Kapıdan içeri girdik doktorla uzunca bir konuşmadan sonra her hafta buraya gelip tedavi olucakmışım. 1 ay kadar çalıstım, tedavi olmaya gittim. Rutin olmuştu artık konuşmam yavaş yavaş düzelmeye başlamıştı. 1 ay boyunca biriktirdiğim para 900 lira olmuştu bu para ile üstüme çeki düzen vericektim. Ertesi gün ilk ve tek arkadaşım olan Sinan'ı aradım. Ve benimle birlikte alışverişe gelirmisin diye sordum. Aldığım cevap beni çok mutlu etti.

Sinan'dan bahsediyim;
1.80 boylarında
Zengin fakat havalı olmayan bir tip

Sinanla beraber gidip güzel bir alışverişten sonra evin yolunu tutum Sinan alt mahallede oturuyodu. Eve girdiğimde güzel bi yemek yiyip yatağıma uzandım ama uyuyamadım. Bizim eski tüplü bi bilgisayarımız vardı onu açıp spor hakkında araştırma yaptım. Bizim buralarda uygun bir spor salonu buldum gitmeyi planlıyordum. Ama annem, babam bu duruma ne dicek diye düşünüyordum. Ertesi gün Ahmet ustanın yanına gidip çalıstıktan sonra günlüğümü alıp eve doğru yöneldim tam bakkalın önünden geçerken canım çok ayran çekti(ne hikmetse) Bakkala girip ayranımı aldıktan sonra parasını ödemeye giderken bir melek gördüm ekmek alıyordu. Kalp ritmim değişti ellerim titredi değişik hissettim ardından kendimi toplayıp parayı ödedikten sonra evin yolunu tuttum. Yemekten sonra anneme spor hakkındaki fikrimi sordum kabul etmişti çok sevindim ilk işim Sinan'ı aramak oldu o da kabul etmişti yarın kayıt olmaya gitcekdik ve işi bırakcaktım. Yatağıma uzandım ve o kızı düşünerek uykuya daldım...