'Canımızı acıtana değil, canımız olana kalkar kadehimiz. iyi ki varsınız.." dedim. Herkesin neşesi bir anda yerine geldi. Güzelce eğlendik o gece. Yeni yılın ilk günün ilk ışıklarına kadar eğlendik.

Ne kadar çabalarsam çabalayayım değmeyeceğini anladığım an vazgeçerdim ki öyle de olmuştu. Ben zeynepten vazgeçmiştim. Ama bir gerçek vardı,

"Bazı erkekler sol göğsünün altında mayın taşır. Ve oraya ilk basan kadın, ayağını çekip gitmeye kalkışırsa eğer; mayın patlar, erkek dağılır; kadın ölür, erkeğin sol göğsünde. Sonra bir daha kim gelip giderse gitsin sol göğsün altındaki kente, asla aynı etki yaşanmaz. Bir mayın bir defa patlar beyler. Bir erkek gerçekten bir defa sever, bir şiir bir kez yazılır, bir kitap bir kez okunur gibi çürütülebilir bir tez değildir bu. Bir insan bir kez ölür türündendir. Ve sen, sana gelince eğer bir gün uğrarsan sol göğsümün altındaki kente hüzünlü bir sesle; “buralar bir zamanlar hep benimdi” diyeceksin.."