Saat 1 gibi eve gelmiştim, attci hala uyuyordu. Sokuldum yanına bu sefer ben ağlamaya başladım. Bağıra bağıra ağlıyordum. Benim canım kanım babam hayatımı mahvetmişti. Beni bu kadar acımasız yapanda oydu, beni bu hale sokanda. Her ne kadar çevremde insanlar da olsa Levent, Vahit ve Zeynepten sonra kimseye güvenim kalmamıştı. Sabaha kadar ağladım. Yeri geldi küfürler ettim, yeri geldi sessiz sessiz ağladım. Attci hiç tepki vermedi, sadece sarıldı. Kemiklerimi kıracak gibi sarıldı. Soruyorum şimdi size, suskunlarda sormuştu ya, canınız yandığında kime koşarsınız amk? Sizi en çok sevene mi, en çok sevdiğinize mi?

Ben beni en çok sevene koşmuştum. Kaldırdım attci kızı yataktan giyin üstünü dedim, hiç itiraz etmedi. O an onu öldürsem sesi çıkmazdı. Evine gittik topla özel eşyalarını bana yerleşiyorsun dedim. O özel eşylarını toplarken kuyumcuya gidip iki tane nişan yüzüğü aldım.

Eve geldiğimde işi bitmiş beni bekliyordu elini tutup yüzüğü verdim, o anki gülmesine canımı verirdim be. O kadar boşluktaydım ki verirdim canımı.