Bu gün adini vermek istemedigim bir magazaya gittim.bir pantolon secip giyinme kabinine girdim. kabinler aynı cami tuvaleti gibi. üst kısımlar açık.

demenek için getirdigim pantolonu askiliga asmaya çalıştığım an askiligin yerinde olmadığını fark ettim. neyse diyerek pantolonu paravanin üstüne attim. kendi pantolonumu da cikardim. önce ellerim bosalsin öyle yeni pantolonu denerim diye düşünerek kendi pantolonumu da paravanin üstüne attim.o an benim patolonumum, denemek için getirdiğim pantolona carpti ve ikisi beraber yan kabine düştü. kabinde donla kaldim amk. isin enteresan tarafi üst tarafimda sadece bir kazak vardi, hava güneşli diye mont giymemistim.

Telefonunda pantolonla berbaber yan kabine gittiğini fark ettiğim an yapacak bir seyin kalmagini, yardim istenebilecek bir arkadasin olmadigini anladim. kapiyi hafif aralayip ortalığı kolacan ettim. ulan baktim kimse yok hemen gotumde don altimda yarim metre kundura yan kabine daldim.

O an üzerinde atlet olan yaşlı bir dayiyla göz göze geldim. kabin bos degildi. pantollari almak icin yere egilmisti. omuzundan killar fiskiriyordu. büyük ihtimalle askida asili gömleği deneyecek olduğundan kapıyı kitlemeye gerek duymamıştı.iki pantolu uzatip bana verdi. aldim.bir sey söyleme gereksinimi duyarak, hayirli alis verisler abi dedim. sagol sanada dedi dik dik donuma bakarak. basimi önüme egip kendi kabinime gittim. donuma baktım. yannan vardida bu gün on senelik, kenarinda şirin babayla, şirine olan bu sararmis, üçgen kilodu giydim amk dedim kendi kendime.