Uyuduk, ertesi gün kahvaltıyı yaptık, biraz konuştuk, birbirimize hayallerimizi anlattık,2 çocuğumuz olacaktı, Birisi erkek birisi kız olacaktı, isimleri bile şimdiden belliydi, Asel ve Eren olucaktı,o mutluluk anlatılamazdı. Düşünsenize sevdiğinizle evlendiğini, önemli olan evlenmek değil, sizi sevdiğini düşünün bu bile heyecan verici, birbirlerini sevmeden evlenen çiftlerde var,ve bu ilişkiler çok kısa sürüyor, ben Elifin beni çok sevdiğinden emindim, bana huzur veren, mutluluk veren şey buydu zaten.Bir gülüşü benim mutlu olmama yetiyordu. üzülmesi de beni üzüyordu,o Sığındığım liman, yağmurumu taşıyan bulut, dalgın yürüyüşlerim, ayazını beklediğim sabah, ertelediğim acelem,o içtikçe susadığım, perdemi delen güneş, ismi ağzımı yakan,o benim yürüdükçe uzayan yolumdu. Hayatımın hepsiydi. (Beğendiyseniz şuku, beğenmediyseniz cugü atın.)