Beyler beni kimse bilmez.ben 18 yaşında sözlüğün %99 unun aksine çirkin ve kassizim. Ama burda ayarları okudukça kendimi ayar veren panpalarimin yerine koyup kimi zaman bir mudure kimi zaman bir dolmuscuya kimi zaman ise bir kariyere twerk çektirmiş gibi hissediyorum. Neyse gelelim benim acı hikayeme:

O gün yine bi iki lise arkadasimla buluşmak için otobüse bindim. Ama araçtaki tek boş koltuğa kurulup sözlüğe girdim. Ama az sonra olacaklardan habersiz olan ben uç türbanlı teyzenin göz hapsinde baslik okuyup ayarlarla cosuyordum ki onlar bindi.

Evet onlar pelinsular bindi otobuse ağızlarında sakız dekolte kazakları ve zütlerini zor zapteden pantolonlariyla. Galiba talihim dönüyor ve yıllardır istediğim ayar ayagima kadar geliyordu. Ve bu iki huur bana doğru yaklaştı çünkü otobus ahiret yolculariyla doluydu ve zayıf halka bendim.

Memesi digerine nazaran daha küçük olan pelinsu bana dönüp su lafları söyledi:
-ya kalksana ben kadinim ben oturacaaaam dedi.
Laflar ayar için dört dörtlüktu sanki sırf bu an için yasamistim yıllarca. Kendimi trendlerde görür gibi olmuştum ama henüz vermem gereken bir ayar vardı. iki pelinsuyu bin gulusuyle suzdum ve dedim ki:
-ne o oturman için biseyin kalkması mı lazım?
O an kendimi yükseliyor arsa çıkıyor gibi hissettim taa ki yaşlıların cık cık cıkıkıyla kendi tak cukuruma dusene kadar. Bu sefer bin gulusu kızların yuzundeydi. öfke soforun, kinayici bakışlar ise yaşlı yurttaşlarımızın yüzünü susluyordu. Kafam öne dustu ve otobüsü olum marşıyla terk ettim. Hem param yandı hem de o kadar yolu yürüdüm.