Alkolle o gün tanıştık. Emir içiyordu, gözü sürekli uzaklarda sanki Ceren den başka şeyler de vardı. Döndü, nasıl istiyorsa öyle olsun dedi. Anlamadım ben. Kafasına dikti, kalktı hadi kalkalım dedi. Gittik eve ben direk uyudum. Ertesi gün Emir bi garip, Zincir kolye, bere , kolye falan takmış bambaşka biri olmuş. Nasıl istiyorsa öyle olsun dedi. Hep böyle gezdi. Cerende bundan hoşlanmaya başlamış. Ayrılmışlardı sevgilisiyle Ceren. Ben sevindim, kardeşim için her şey en iyisi olsun. Sonra bunlar yeniden konuşmaya başladılar her şey iyi gidiyor. Emir dedi kardeşim gel içelim dedi. Eyvallah dedim. Nasıl reddedeyim. Belli bir derdi var. Daldı yine uzaklara. Dedim kardeşim neyin var. Çıkardı beresini, saçları yok. Gözümden bir yaş damladı. Hiç unutmam. O andaki acıyı beyler. Gözüme baktı, ağlamaklı gülümsedi,

-Kardeşim hatırlıyomusun, bana bi söz vermiştin.
+Hatırlıyorum kardeşim
-O sözü tutmanı istiyorum
+Peki kardeşim sen nasıl istersen

Kanserdi benim kardeşim. Doktorlar çok yaşamayacağını söylemiş. ikimizde Ağlıyorduk. Hiçbişey konuşmuyoduk. Ertesi sabah telefonumda 3 mesaj

-Kardeşim, seni özleyeceğim, Elveda...

Fırladım yerimden hemen aradım Emiri, annesi açtı

-Nesrin teyze Emir ordamı?
+ (Ağlayarak) Değil yavrum

Kapattım telefonu ağlayarak koştum biyerlere. Bağırdım avazım çıktığı kadar,

+Neden gittin lan pekekent neden lan

O anda aklıma vasiyeti geldi hemen koşa koşa evlerine gittim