hatunla aramızda şöyle bir diyalog geçti;

- Teşekkür ederim. ingilizcem birazcık kötüdür.

- Sorun yok. Bana orda ne diyor bunlar diye bakış attığında güldüm. Alınmadın değil mi?

- Sen güleceksen birkez daha aynı bakışı atabilirim dedim.

- Sen bana mı yazıyorsun? (dedi ve gülümsedi)

- Bir sakınca göremiyorum kendimce.

dedim ve tekrardan gülümsedi.

Biraz daha yürüdükten sonra tekrardan bir bara girdik, bu bar diğerlerine göre daha sessiz ve sakindi. Yaş ortalaması 40 rahatlıkla diyebilirim. O kadar seviyeli bir ortamdı. Garsonu çağırıp bir küçük rakı açtırdık. Garson çok geçmeden masaya donatmıştı. Orada bana kendi hayatında olup biteni anlattı. Ben onu dinlerken annemin vermiş olduğu yarımlığı bir süreliğine unuttum. Kısacası onu dinlerken tüm dertlerim aklımdan birer birer uçup gitti. Hayranlıkla onu izliyordum.