bendim beyler. onun için okul dönüşü servis taşaklarını hep kaçırırdım. arkadaşlarım özgürlüğün verdiği enerjiyle o serviste dakikalarca kahkahalar eşliğinde gülüp eğlenirken ben çoktan üstümü değiştirmiş, yemek yiyor olurdum.

Hep yalvarırdım servisçi amcaya beni bugün geç bırak lütfen diye hiç kabul etmezdi. bazen 2. veya 3. bırakırdı da sevinçten havalara uçardım..

not: sonradan öğrendim ki annem tembihlemiş hep şoförü ilk bizimkini bırak diye...
bu da böyle bir burukluğumdur