daha yolumuz uzundu.ben çoktan meyveli yoğurdumu bitirmiştim bile. araba tekrar durduğunda yeni binecek çocuğa çöpümü verdim ve atmasını söyledim. ilk başta mırıngırın etti ama sonra atmak zorunda kaldı.tam o sıradada o kız gelip

bizimle oturmak istermisin

demezmi havalara uçtum. 10.sınıftım ama 9.sınıflarla takılacaktım. Bi değişik olmuştum.

bende yanlarına geçip oturdum.pek berkecan odluğum söylenemez ama normal bi tiptim yani. hepsiyle teker teker tanıştım. Ama kız bir ayrı bakıyordu bana sanki etkilenmişti.

bu berkecanlarda hafif sırıtarak hem bana hemde o kıza bkaıyordu. yani blabla ya
okula varmadan kız bana

tenefüslerde bizi yemek hanede bulabilirsin

dedi ve epimiz indik şaşıırmıştım.ya benlee daşşak geçiyorlardı yada daşşak geçiyorlarda 3. ihtima olamazdı kkesin daşşak geçiyorlardı.

o gün hiç sınıftan çıkmadım. hatta korkumdan yemek bile almadan açlıktan geberiyordum ama .servistede görecektim ama onları.

bu olaydann şunu çıkardım

korkunun ecele faydası yokmuş demek

serviste tekrar arkaya oturdum ve hemen ardından o kız ve berkecanlar geldi. yanıma oturdular. kız bana daha çook yaklaşıyordu.

bana

neden bu gün yanımıza gelmedin

eeevvv şey

tamam neyse boşver