oysaki daha orta okulda ne hayaller kuruyordum. şu liseye gidecem diyodum birsürü arkadaşım olacak diyodum plot olacam diyodum.

ama ne oldu hiç biri olmadı. uçak lisesine gitmek istemiştim hep.ama malesef hastalığımdan dolayı iş bulamam diye almadılar.

güzel sanatlarr lisesini seçtik bizde işte. Bazen diyorumki keşke seçmeseydim.son pişmanlık fayda etmiyor işte.

hayatım karardı artık. oysa ne arkkadaşlarım olacaktı.ama hiç biri yok. Lisemde hiç mi hiç sevilmiyorum. Herkez acıyarak bakıyor.

bir kişi bile gelip halimi hatrımı sormuyor.

osysaki bilgisayardan çok iyi anlayacaktım. oysaki babam bana yeni bir bilgisayar alacağına söz vermişti.ama alamadı.

ne olacağım hakında artık hiç bir fikrim yok.ev desen hergün bir kavga.hep şu robot yarışmalarına katılmak istemişimdir. hatta yapmıştım bile ama ne oldu tak oldu.

öyle yürüyen robot falan değildi yaptığım kartondan yapılmış uzaktan kumandalı arabanın üzerine yerleştirilmiş telefon kameralı hareket eden bi eldi işte.

babam göndermedi yarışmaya beni.

hiç adım duyulmadı malum çocuk olarak tanındım heryerde. Oysaki hiç kimseyi yanlız bırakmayacaktım.

%90 engelli sayılıyorum artık. maskeli dolaşıyorum elbet birgün ölücem ama kimse hatırlamayacak.

oysaki ben liseye ne hayallerle başlamıştım.

şu an nemiyim ben bir hiçim

devletin verdiği 3 kuruşla harçlığımı alıyorum. geri kalanınıda babam alıyor.

okuldan çıkınca eve gelesim hiç gelmiyor. buralardan kaçıp gidesim geliyor.

ağlamak istiyorum