Koşu bittikten sonra ona kahve içip içemeyeceğimizi sordum. Her zaman ki gibi reddedilmiştim tabiki de. Pgiboloji okuyupta şu kızın pgibolojisini anlayamamam garipti. Sonra okula kadar gidebileceğimizi söyledi. Okula kadar beraber yürüdük. Reddedilmenin de moral bozukluğuyla derse girmek istememişti canım. Kahvemi aldım, banka oturdum ve bir sigara yaktım. Her zaman ki gibi birine daha aşıktım ama yine arkadaş olarak görülüyorum diye üzülüyordum. 30 dk sonra telefonum çaldı. Arayan Ahmet'ti. 4 senelik sevgilisi olan, bir zamanlar çapkın şimdi aşk adamı olan Ahmet. 6 senedir en yakın arkadaşımdı. Telefonu açtım.
A: Kanka V cafesine gelsene
B: Olum çok uzak ya hem belki ben dersten sonra Selin'le takılırım.
A: gibtir et şu kızı amk. Gel çabuk, diye çıkıştı. Bende önemlidir belki diyerek yola koyuldum.
Yaklaşık 3 senedir kimse beni sevmemişti. Belki hiç kimse sevmemişti ama seviyormuş gibi yapanlarda çok eskide kaldı. Yalnızlık makus talihim olmuş gibiydi. Her şeye olumsuz bakmak hayatımı kötü etkiliyordu.