panpalar ne sabırsız adamlarsınız amk

• **

iSTANBUL

Otobüsten indim. Yıllar sonra ilk defa istanbula ayak basmıştım. Küçüklüğüm geldi aklıma. Çıkardım bir dal sigara yaktım etrafı izlemeye başladım.

Çocukluğum istanbulda geçmişti o yüzden az çok bilirdim.

Düşündümde ben şuan kimim? Bir hacker mi? Zengin biri mi? Yoksa çok fakir ve yalnız mı? Hiç bir fikrim yoktu.

Nerden çıkmıştı bu adam, niye bu aksilikler beni bulmuştu anlamıyordum.

Ben olayların bu kadar büyüyeceğini düşünmüyordum. Gerçi yakalanıp hapise girmeye kadar şeyleri göze almıştımda bu değişik bir şeydi.

Otobüsden otobüse derken kendimi Mecidiyeköye atmıştım sonunda. Cebimde ki parada bitmek üzereydi. Bir an önce bulmalıydım şu adamı..

Bir internet kafeye daldım. Mailime giriş yaptım. Adamdan mail bekliyordum. O sırada kafeye gelen çocuklar dikkatimi çekti.

internet kafe sahibinin yanına gidip yang almak istediklerini söylediler, pazarlık yapıyorlardı. Çocuklar yalvarıyordu...

Seslendim çocuklara yanıma çağırdım...