Öncelikle selamün aleyküm pnplarım
bize hiçmi gün yüzü görmeyeceğiz be
direkt olaya geçeyim 3 sene önce sınıfımıza gelen bir kız ve benim sonunda dün açılmam yazdığım yazı:

Kızım be ben 3 senedir neler yaşadım biliyormusun sen ilk geldiğin günden beri değişik bir duyguyla başladı dedim acaba bana ne oluyor yoksa aşıkmı oluyorum farkettimki öyleymiş sonra sana baktım ve senin ağzından laf aldım ve sevgilinin olduğunu öğrendim ve onu gerçekten sevdiğini anladım bu yüzden sana hiç açılamadım hep seni mutlu etmeye çalıştım sen mutlu oldukça bende mutlu oluyordum ama konu sana karşı açılmaya gelince hep bi duraksıyordum çünkü sen hep arkadaş kardeş gözüyle bakıyordun bana ben eğer açılırsam bu arkadaş olarak olan sohbetimizde bozulur diye korktum 3 sene bu korkuyla yaşadım seninle konuştuğumda beraber olmasak bile dünyalar benim oluyordu kimi zaman üzülüyordum ama seni üzmemek için elimden geleni yapmaya çalıştım seninle konuştuklarımızı bizimkilerle paylaşıyordum hep bana kızıyorlardı açıl artık şu kıza diye ama ben hep korktum bunu onlara anlattım 3 sene bu acıyla yaşadım yeri geldi seni kıskandım sevgilinden ama sana hiç belli etmedim allah mutlu etsin dedim ve içime yuttum kelimeleri hatta seni unutmaya çalıştım bi süre mesaj atmadım baktım yine olmuyor her tanıştığım yeni arkadaşlarıma seni anlattım yaşadıklarımızı anlattım ama hep içimde sakladım bu lafları niye sırf bu dostça olan sohbetimizi bozmamak için bunu çekmeye razı oldum çünkü açılamasam bile beni mutlu ediyordu hani dün mesaj attın ya senin bildirimin normalinden farklı sen mesaj attığında direkt bakmak için içime birşey oturdu böyle çok değişik bir hisse büründüm ve mesajına baktım tabi telefon bildirimi 25 dakka sonra gösterdi sonrasında zaten sana açılmak için senin sesini duymak için aramak istedim o telefon çalarken kalbim patlayacak gibi oldu hiç bu kadar heycanlanmamıştım sesini duyunca biraz saçmaladım 3 4 kez napıyorsun dedim hatta beynim düşünmeyi bıraktı konuşacak birşey bulamadım saçmaladım biraz telefonu kapattım ve bizimkilere haber verdim onlarda sevindi ama yine açılamadığımı duyunca kızdılar bana ama ben hala aynı şeyi söylüyordum sadece korkuyorum diyebiliyordum seni tamamen kaybetmekten korkuyordum ve şükrü son damgayı vurdu ve sana anlattı herşeyi o anda bi değişik oldum çok garip düşünmeye başladım çünkü bu kadar zamanın ardından gerçekleri sende öğrendin anlayacağın sana aşığım bunu sen öğrendin sonunda sonucunda ne dersin bilmiyorum ama içimden geçenleri sana anlatmak istedim bazen ağzından laf almaya çalıştım ama baktım olumsuz bu yüzden hiç bu konuyu açmadım hep sakladım içimde çünkü korktum.

işte durum bu panpalarım abilerim kız bana sonuna kadar arkadaş gözüyle bakıyordu böyle olacağını bile bile açıldım sonunda kıza be ama kız tahmin ettiğim cevabı verdi belki bir umuttur dedik açıldık ama acıyor be.