gelen yasin ve babasıydı. yasin kafası sarılı bir şekilde duruyordu. yasinin babası da babama senin küçük oğlan benim oğlanı ne hale sokmuş diye bağırıyordu. neyse ki babam uyumlu adamdır belayı sevmez, hastane masrafı neyse karşılarım, öpüşsünler barışsınlar falan dedi. yasinin babası gurursuz bir adam olduğu için parayı duyunca yumuşadı hemen. neyse böylelikle kapımızdan savuşturmuştuk onları.

annem ve abilerim beni sevmemesine rağmen bu evde beni tek seven insan babamdı. bir kez olsun bile herkesin bu çocuk adam olmaz deyişine kulak asmamış, benim oğlum aslan parçası derdi hep. büyük abimin bana ettiği hakaretler karşısında tek dayanağım olan babam dolduruşa gelmişti ki ilk defa bana o gün bir tokat attı...

canımı acıtan o tokat değildi, babamın o tokadı atmasıydı. peki ben napmıştım ? abimi onların elinden kurtarmak hata mıydı ? neden abim söylemiyordu ki onlara gerçeği ? bu kadar sevmiyordu beni ? bunları düşünürken uyuyakalmıştım. sabah annemin beni okul için kaldırmasıyla uyandım