kafamı kaldırdığımda sarı saçlı, kocaman mavi gözlerin olan bi kız bana bakarak gülümsüyordu. o zamanlar aşk falan ne bileyim çocuk aklımla, ama içimde değişik bir his olmuştu. belki sınıftaki tek kişinin benimle ilgilenmesinin verdiği şaşkınlık, belki de gerçekten bir şeyler hissediyordum. ben suratına anlamsızca bakarken \'\'ben buket, sende yanımıza gel hadi\'\' dedi. çatallaşan sesimle \'\'yok ya sağol\'\' diyebilmiştim ama buket ne kadar inatçı bi kız olduğunu daha ilk günden göstermişti bana. kolumdan tutarak zorla kaldırdı ve çocukların arasına soktu. buket daha ilk günden kendisini sevdirmiş olacak ki kimse de beni yadırgamadı ve tanıttım kendimi.

hani huur çocuğu var demiştim ya, yine yaptı huur çocukluğunu \'\'senin aramızda yerin yok\'\' diyerek yine dışlamıştı beni bin. bu arada adı da furkandı o binin. neyse beyler benim buketten başkasına zaten ihtiyacım yoktu. bukette sağolsun beni bir kez olsun yalnız bırakmadı. okulda bu furkan bini dışında bana ters laf eden kimse yoktu, yavaş yavaş herkes beni sevmeye başlamıştı. hatta öyle ki iyi futbol oynadığım için sınıfın bir numarası olmuştum ilerleyen zamanlarda. okul adına her şey yolunda giderken bir gün lanet olsun ki olan oldu...