Elif'in şaşırmış olduğunu düşünüyordum hiç sesini çıkarmadan gözünü bana diktiğini hissedebiliyorum.
Ben:Elif
Elif:He,efendim sur
Ben:Dayak yediğim için üzüldüm mü?
Elif:Bu nasıl bir soru tabi ki üzüldüm.
Ben:Sana zarar verdim yani
Elif:Saçmalama ne alakası var.
Ben:Benimle sadece acıdığın için arkadaş oldun değil mi?
Elif:Tabi ki hayır
Gökyüzüne bakarken yüzümü Elif'e çevirdim. Gözlerim dayaktan dolayı pek iyi göremese bile kızın gözlerine odaklandım.O kadar ağlamış ki gözü kıpkırmızı olmuş, sonra gözlerimi geri gökyüzüne çevirdim
Ben:Yalan
Elif:Gel hastaneye gidelim, konuşuruz
Ben:Bana yardım etmek istiyor musun?
Elif:Evet istiyorum
Ben:O zaman git
Derin bir sessizlik kapladı etrafı, titremelerim bütün vücudumda kan gibi her tarafa dağılmıştı. Göz yaşımı zar zor tutuyordum. Elif bir şey demeden ayağa kalkıp gitti. Benim gözlerim hala gökyüzündeydi, eğer gerçekten yardım etmek istiyorsa gitmesi lazım, çünkü onun hayatı benim gibi ezik ile doldurulmamalı, onun hayatı benim hayatım