Tam hatırlamıyorum, annem bana Ferit'in sana söylemesi gereken
bir şeyi var yarın ara demişti.
Ya unuttum ya da iletişim ile alakalı bir sorun(büyük ihtimal) olmuştu.
Tabi daha önce yazdığım gibi zaman da bulamamıştım.

Ceyhun'un şehadetinin üzerinden 2 hafta geçti,ben artık kimseyle haşır
neşir olmamaya çalıştım;Niye mi?
Ceyhun'a alıştım, efkarlanırdık,kardeşten öte dosttan daha öte silah arkadaşıydık
şimdi onun aramızdan ayrılması ile birlikte çok büyük bir hasar aldım.

Bir daha almayayım diye kimseyle samimi olmaya çalışmadım.
Tanımadığım bir adamın bile şehit onu geç yaralanması beni derinden üzerken
can yoldaşın, kardeşin gibi sevip saydığın adamın şehit olması insanı yaralıyor.

Recep,Efe bir kaç kişi daha, onlarla samimiydim yine.
Ama çok fazla muhabbet etmemeye ettiğimizde ise hep dertten dolayı ederdik.
Bak bi akşam üstü işte güneş batıyor, daha doğrusu batmasına 15-20 dk var.
Masada oturduk, bölük komutanı beni baya bi sever sayar.

Muhabbet etmeye başladık, ilerledikçe her cümleye sigara yakılması şart oluyordu.
Yaşar Üsteğmen, hafif sesi titrek bir şekilde konuşmaya başladı.
"Herkesin bir hikayesi vardır ya efkarlitertip,her hikaye mutluluk ve hüzün ile doludur"
-"Doğrudur komutanım"
"Hayattan çok çektim ben be efkarlitertip,ben 1999 girişliyim."

Sigarasını yaktı,ben merakla dinlemeye başladım;
"işte yıl 97 o zaman. Yaşım küçük lan işte, abim 93 yılında astsubay okulundan mezun oldu.
98 yılında Hakkari'ye tayini çıktı, komandoydu. 1998 yılında Haziran ya da Temmuz ayında
Durak karakoluna baskın oldu 8 veya 9 şehit verdik."

Sustu,bak yemin ederim ben ve bir kaç kişi oturmuş dinliyoruz ama öyle bir anlatıyor ki
içi cız ediyor, sesi titriyor.

"O baskından sonra saldırıyı yapan teröristlere yönelik operasyon başlatılıyor.
Kaç tane tabur sahaya sevk ediliyor, işte hem Şemdinli Derecik'te başka bi grup terörist ile
temas sağlanıyor işte orada da abim vuruluyor ,çatışma devam ettiği için 2-3 saat orada kalıyor abim,kan kaybından dolayı şehit oluyor."