"Sen ne yapacaksın askerden sonra Recep?"
-"Valla gomtanım Efe ile bi yer açmayı düşünüyoruz"
"Ne yeriymiş lan o?"
-"gomtanım şimdi ben izmir'e yerleşecektim zaten burada Efe ile tanıştık
o bana yardımcı olacak, şimdi aklımızda kafe açmak var ama hayırlısı"
"Açarsınız olum açarsınız"
-"Sizde gelin komtanım bekleriz"dedi Efe
"Valla o zamana kadar ölmezsek yolumuz düşerse geliriz be aslanım"

Bi suskunluk oldu, olum cidden düşündüm de TÜRK SUBAYI-ASTSUBAYI-ERBAŞ'ı kadar
fedakar kimse yok biz belli bir süre yapıp tezkere alıp gidiyoruz, onlar
kaç yılını bu işe veriyor.

Rahat 20 kişi var işte oturmuş böyle sohbet ediyoruz, birimiz anlatıyor
geri kalanlar dinliyor kah hafif bi gülüyoruz çoğu zaman bir "off"çekiyoruz.
Ne yapalım başka üs bölgesinde zaman mı geçiyor.

Ben bu arada saat 20 gibi telefon ile annemi aradım. Hallerini falan sordum
sonra Ferit'i sordum yarın muhakkak arayacağım hazır olsun dedim.
Sonra kapattım işte.

Geçtim koğuşa anasını gibtiğimin uykusu gelmedi.
Kafayı koyunca günü kafanızda özetlersiniz hani, Yaşar Üsteğmen'in hayatı geldi aklıma.
Diyorum ya burada o bizim komutanımız abimiz... herkes burada üzülüyor be.
Birimize bir şey olunca öyle yalandan "geçmiş olsun kardeşim, komtanım"demiyoruz.

Herkes birbirini seviyor, arada bir ufak atışmalar oluyor ki o da normalidir zaten.
Bak ben Efe ile küçük bi tartışma yaşadım(konu neydi bilmiyorum ama taktan bir şeydi)
2 saat sonra gidip Efe'den sigara istedim, oturduk birlikte içtik.
Özürde dilemedik birbirimizden,bir şey olmamış gibi devam ettik.

O gece komutan bana şey demişti;
"Sen ne yapacaksın askerlikten sonra?"
-"Sivilde şikayet ettiğim her şeyi"

Bilmiyorum eğer dikkatli okumuş iseniz bu cevabı hatırlarsınız kaçıranlar için
(Ceyhun'un şehit olmadan önce "sivilde ne yapacaksın? "sorusuna cevabı)