şimdi anlatacaklarıma pek çoğunuzun inanmayacağını biliyorum. kimileriniz beni troll olmakla itham edecek, kimileriniz ise iflah olmaz bir deli. gerçek şu ki; 1500 lira maaşla çalışan bir fabrika işçisi olarak, gezegendeki pek çok erkeğin rüyalarını süsleyen saatler yaşadım bu akşamüstü.

izin verin de anlatayım;

6 ekim 2016, kadıköy dolaylarında bir kafe..

her zaman ki köşeme kurulmuş, gabriel garcía márquez'in, benim hüzünlü huurlarım kitabını okuyordum. kapı aralığından esen rüzgar, tiz bir uğultu ile camları zorluyor, kuru yaprak hışırtısı ruhumu okşuyordu.

latte dolu bardağımın yanında duran samsung s iii minim, fukara-elit bir sözlük yazarı olduğumun itirafıydı. kulaklarımda survivor'dan aşina olduğum buika'nın hoş tınısı.

56. sayfanın 5. cümlesine henüz yeni gelmiştim ki..

kapı usulca açıldı.

türk kızı olamayacak kadar melez, yuvarlak popolu, esmer tenli, gülmeyi ve dans etmeyi sevdiği her halinden belli olan bir bayan içeri girdi. sarhoş edici cazibesiyle saniyeler içinde tüm mekanı etkisi altına aldı. böğürtlenli tofita gibi kokan bu esrarengiz kadından gözlerimi kaçıramadım. daha yakından görebilmek için sandalyemden doğruldum.

hikaye alintidir üstünde oynamadan paylasiyorum hosunuza giderse seri bir sekilde atarim nede olsa yazarak zaman kaybetmeyegim