vezirler huzura çıkmışlar:

-- padişahım, hazinede para kalmadı. yeni vergilere ihtiyacımız var,

diyerekten.. .

padişah, kavuğunun altından kafasını kaşımış,

-- eeee! ne vergisi koyalım?, demiş…

vezirler:

-- köprülere adam koyalım, geçenden bir akçe alsınlar!

padişah,

-- tamam, demis.

aradan bir süre gectikten sonra sormuş vezirlerine:

-- nasıl, halk hayatından memnun mudur? herhangi bir şikayet var mı ?

-- hiçbir tepki yok sultanım!

-- iyi o zaman köprünün diğer tarafına da bir adam koyun, çıkandan da bir akçe alsın!

aradan bir süre geçmis, padisah tekrar sormus vezirlerine:

-- var mı halinden şikayet eden?

-- yok!

halkının tepkisizliğine kızan padisah, gürlemiş:

-- köprülerin ortasına da birer adam koyun, gelip geçeni köprünün ortasında gibsin!

aradan birkac gün geçmiş, halktan bir tepkinin olmamasına içerleyen padişah, çağırmış vezirlerini,

-halkı dinleyelim hele bir, demiş.

gitmişler köye, padişah sormuş:

-- halinizden memnun musunuz, var mı bir şikayetiniz?

ses yok.

padişah tekrar :
-ulan demiş, taş üstünde tas omuz üstünde baş komam!!! var mi şikayeti olan hemen söylesin!
diye gurleyince arkalardan cılız bir ses duyulmus:
-padişahım, o köprünün ortasındaki adam var ya!..
-- eeee!, demis padisah bir umutla… ne olmuş o köprünün ortasindaki adama???
-- aksamlari cok kalabalık oluyor, sıra uzuyor, eve geç kalıyoruz, mümkünse bir adam daha koysanız…