Çok seviyorum.
ilk gördüğüm an,
yaz gününün ışıltısı yüzüne vurmasıyla gözlerini kısmış...
bana bakıyordu, tanıştık...
aynı ortamda bulunmamıza rağmen ilk 1-2 gün pek konuşmadık.
sonra biraz bir muhabbet. Kısa ama ,
fazla uzun değil.
o aramızdan biraz erken ayrıldı,
bizden 1-2 gün önce.
aradan zaman geçti yine 1-2 gün...
sonra ben dayanamadım yazdım,
konuştuk,
güzel de konuştuk...
öyle 1-2 kelime cevaplar yoktu,
dolu doluydu mesajlar.
1-2 dakika kaybolurdu,
hemen yapardı açıklamasını.
ben bir şey sormadan söylemeden üstelik...
konuştuk, konuştuk, uzun uzun konuştuk.
günlerce...
tatilimiz bitti okulumuzun olduğu şehre geldik.
saat 1-2 gibi...
1-2 gün geçti,
dışarı çıktık buluştuk bu sefer baş başa...
saatlerce konuştuk zamanın nasıl geçtiğini anlamadan,
eve döndük sabaha karşı ,bıraktım evine.
benimle aynı sitedeki evine.
sonra yine konuşmalar muhabbetler derken,
1-2 buluşma sonra öptü beni.
onun evindeydik birkaç arkadaşla rakı masası.
öpüştük... sonra seviştik.
1-2 günde karı koca gibi olmuştuk.
artık bir sevgilim vardı.
ilk sevgilim diyebilirdim.
ve emin olun ancak bu kadar sevebilirdim...
1-2 gün geçti
daha önceden duyduğum ama takmadığım, inanmadığım bir olay
onun ağzından duydum.
gayet pişman bir hali vardı.
tepkimden korkarak söyledi.
biliyorum deyince rahatladı...
özür diledi...
müjde ! artık aylarca kafama takacağım bir şey öğrenmiştim.
aslında takılacak bir şey değil belki,
benden önce olmuş,
1-2 saniye sürmüş.
ama,
ben taktım işte...
çünkü ben ona aşıktım o sırada.
ben bu aslında basit olan durumun,
yalnız olduğum anlarda koymasıyla;
arada ona konusunu açmamla;
benden her seferinde özür dilemesiyle;
ama sıkılıp bıkacak bu durumdan döngüden diye,
bir daha da açamam ki dememle;
4 ayı geçirdik,
bazılarına göre bu süre hiç bir şey.
ama insanların 1-2 ayda geldiği seviyeye biz,
1-2 günde gelmiştik.
ve yine bazılarına göre bu durum hoş değildir belki,
o kadar hızlı iş olmaz belki ama oluyor gibi be...
kıskanıyorum onu her şeyden,
normalde kıskanç değilimdir diye düşündüğüm ben...
küçük 1-2 olayı bile kafama takabiliyorum,
onu çok sevdiğimden.
aşırı mutluyum...
artık ciddi anlamda o olmadan yapamam diyorum.
hayatımın her yerinde çünkü...
belki bir gün ayrılırız diye düşünmek bile istemiyorum.
zaten düşünemiyorum.
öyle 1-2 basit şeyden de yıkılacak değiliz zaten...

04.02.2017 (01.02)