Evet panpalar bugün size başımdan geçen utanç verici olayı anlatıcam yine herzamanki gibi cuma namazına gidiyordum, girdim camiye hocada vaaz veriyo, herkes gibi oturdum dinledim vaazı daha sonra burnumda beliren o korkunç sümükle karşılaştım
ben ne kadar içeri gitmesi için çabalasamda gitmedi, binlik yapıp dışarı çıktı o lanet olası sümük sonra hagibtir napıcam lan düşündüm camideki halıya sürsem amcalar falan laf edicek
aklıma dahice bir fikir geldi aldım sümüğü elime sol ayağımdaki çorabın altına yapıştırdım (gerçi siyah çorapla yeşil madde çok açık bi şekilde görünüyodu) böylece kimse sümüğü görmeyecekti ve eve gidince o çorabı bidaha giymeyecektim
ama evdeki hesap çarşıya uymadı panpalar namaz bitti, eve doğru yol aldım baktım arkadaki veledler bana gülüyor niye gülüyonuz binler dedim fakat muallakler kaçtılar daha sonra giderken yolun üstünde bakkal remzi abi var ona selam verdim oda bana hunharca güldü ve amk yeter noluyo dedim içimden herkes bana gülüyordu
o an eve doğru hızlı adımlarla yürüdüm ve asansördeki aynaya baktığımda iş işten geçmiş beyler
hani camide bazı adamlar ayağının üstüne oturur ya, bende öyle oturduğum için sümük pantolonumun zütüne yapışmış amk o yüzden arkama bakıp gülüyorlarmış
adet yerini bulsun buda böyle bi anımdır