Karşımda oturuyor, ayaklarını uzatmış, birbirinin üstüne atmış. Daha az önce çıkardı çoraplarını, konu bileğiyle alakalı. Bi şeyler anlatıyor, o kadar telaşlıyım ki. Ağzını mı izlemeliyim, gözlerini mi, arada kaşıdığı burnunu mu, kendine has tavrı olan ellerini mi? Yoksa dediklerini mi anlamaya çalışayım? O kadar telaşlıyım ki hepsini tutmaya çalışırken, karşımda oturuyorsun. Bunun ne demek olduğundan haberdar olmanı isterdim. Karşımda oturuyor olmanın bir hikayesi olmalıydı. Adımı söylüyorsun birden kaldırıyorum kafamı uykun gelmiş, o kadar telaşlıyım ki. Uyuma konuş biraz daha desem aç gözlülük mü etmiş olurum? Yoksa uyu mu demeliyim kıyamadığımdan. O kadar telaşlıyım ki her ikisini de diyemiyorum. Ne güzel nefes alıyorsun, ne güzel uzanıyorsun öyle. Bunlar ne güzel müzikler. Bunların hepsi geçerken kafamdan uyanıyorum. Yatağımda yalnızım.