BÖLÜM 5: SUÇLUSUN ZOMBi

P: çoğu çalışan arkadaşımız dönüştü. normalde 9 kişiydik.. ama.. iki arkadaşımız burada değil. başkomiserimizin ve ailesinin evi ileride, arkadaşlarım da onların yaşayıp yaşamadığını öğrenmek için oraya gitmişti. ama söylediğinize göre silah sesi duymuşsunuz.

B: demek ses ordan geldi (üzüldüm amk)

P: sonuç olarak burda 7 kişiyiz. erzağımız bizi bir süre idare edecek. siz de bir süre burada kalabilirsiniz. *eliyle yanımdaki kızı göstererek* bu küçük, kızın mı?

"evet" dedim hiç düşünmeden.

B: fazla durmayı düşünmüyorum abi. bir sığınak var mı?

P: buradan 60 kilometre uzaklıkta bir stad var kardeşim. oranın güvenli olduğu bilgisini almıştık.

B: anladım..

...

yarım saatlik konuşmamızın ardından Mehmet abi dinlenmemizi söylerek odadan çıktı.

...

normal şartlarda aldığım o cevaplar yüzünden uyuyamazdım ama fazla yorgunluktan kaynaklı hafif bir iç geçmesi yaşadım. uyandığımda dünya aynı dünyaydı.

küçük kız uykusundaydı. duvarda asılı haritadan( https://lh4.googleusercon...kAEkstE426XA=w384-h384-nc ) sığınak olarak işaretlenen bölgenin uzaklığına bakıp hafif bi 'hagibtir ya of' dedikten sonra, tekrar yerime uzanıp, Mehmet abinin söylediklerini düşünmeye başladım

olacaklardan habersiz bir şekilde, yine gözkapaklarıma yenik düşmüştüm