Koştum.. Koştum kapıdan içeri kendimi attım Gülçin delirmiş elinde bir bıçak Ebrar'ı köşeye sıkıştırmıştı.. Sessizce sokuldum aralarına..
" Bak Gülçin, sakin ol ve o bıcağı bırak elinden, kendine de bizede zarar verme lütfen.. Yaptığın doğru bir şey değil bizi de kendinide zarara sokarsın bak... "
Derken anneside girdi içeri gördüğü manzara karşısında bağırdı kadıncağız... Ben böyle konuşmaya devam ederken birden taş geldi camdan içeriye.. Cam kırıldı Gülçin cama doğru
yönelirken ani bir manevra ile aldım elinden bıcağı.. Bağırmaya başladı, yatağa bağladım daha doğrusu bağladık..
Ebrar çok korkmuştu, su getirmesini istedim Gülçin'in annesinden...
Kafamı camdan aşağıya uzattığımda kimse yoktu " Kim attımştı bu taşı.. Neden atmıştı ? " Ebrar'ı sakinleştirdikten sonra Nazan'ı aradım.
" Hayatım nasılsın, ben bu gece sana bahsettiğim hastanın evinde kalıcağım meraklanma tamam mı ? "
" Kahba kendine dikkat et hayatım.. Başına bir şey gelmesin öpüyorum seni."
diyip kapattık telefonları.. Biraz ortalık durulandıktan sonra demin bahçede gördüğüm yatalak kadının odasına gittim...
Sadece tavana bakıyordu... Gözleri biraz olsun oynuyordu ama felçti vucüdünu hareket ettiremiyordu.
Odayı incelerken o ölmüş olan adamın bir tılsımı daha dikkatimi çekti üzerinde türkçe harflerle " Murab" yazıyordu.. iş cidden ilginçleşmeye başlamıştı..
Bunca yıldır böyle şeyler yaşamıyordum.." Hastalara bakarken ben mi deli olmuştum acaba.." diye geçirdim içimden