Neyse çıktık bizim kata kapılarını çalıcaktık, mal az daha zile basıyordu dedim bu malların zili dünyaya açılmış amk apartmanda ne kadar ipne var toplanırlar buraya dedim. ( alper özürlü gibi bir çocuk ama çok zeki aynı zamanda pek zikimde değil, annesi çirkin ama zütü güzel, babası adamın dibidir. ) hafifçe kapılarını tıklattık ve kapı kapalı değildi paspas sıkıştırmışlardı mallar araya. yavaşça girdik ama nasıl tırsıyoruz amk, telefon masası gibi bir şey var aynalı falan, aynaya da not yapıştırmışlar berkay aldı okumaya çalıştı ama gib gibi yazmışlardı zar zor okuyabildik ve ihtiyacınız olan ne varsa alın, sakın en arka odayı açmayın oğlum uyuyor yazmışlardı devamında da bir yazı daha vardı umut falan bir şeyler yazıyordu giberim özlü sözünü diyip yırtıp attık kağıdı. neyse mutfaktan sağdan soldan erzakları falan orda ki poşete doldurup gidiyoruz derken en arka odadan tıkırtı geldi, ama kapılıydı rahattık gibtir et gidelim şurdan dedik birbirimize ama gidemedik o kapıyı açıcaktık açmamız lazımdı...  
Yavaş yavaş yürüyorduk odaya doğru elimizde kendimizi savunucak hiç bir şeyimiz olmamasına rağmen, berkay poşeti yere bıraktı devam ediyorduk yürümeye... Çok değişik bir duyguydu korku ve heyecan, adrenalinin en üst noktası. içeriden gelen sesler netleşiyordu iyicene, hırlamalar ağlamayla karışık... kapıyı yavaşça açmaya çalıştım ama kitliydi. anahtarda kapının üstündeydi yani dışarıdan kitlenmişti. bu olayı biraz daha ürkütücü yapıyordu, ses çıkarmadan anahtarı çevirmeye çalışıyordum çok ufak bir tıkırtı geldi ve tüm o korkunç sesler kesildi. Tam ne oldu diye birbirimize bakarken öyle bir ses geldi ki kapı kırılıyor sandım içeriden birisi kapıyı yumrukluyordu, pek hızlı değildi ama güçlüydü, bir anda bu sesleri duyunca hasgibtir diye bağırdık, içeri de ki huur çocuğu dışarıda bir şey olduğunu anlamış olacak ki daha sert vurmaya başladı. kapının dışarıya açıldığını biliyordum bizde aynı evlerde oturuyorduk önüne bir sandalye koyduk ve evi aramaya başladık