Çarşamba günü sıradan bir gündü , hatta belki o olaylardan sonra en sıradan gündü. Dışarı çıkmamaya çalışıyorduk , herkes odasında oturuyordu.

Perşembe sabahı kahvaltıya indik , kahvaltımızı yaparken telefonum çaldı. Sadık hocaydı " Efendim hocam buyrun ? " dedim." Yeri mesaj olarak attım sana , akşam görüşmek üzere. " dedi." Sağolun hocam , görüşmek üzere. " dedim. Adresi atmıştı Sadık hoca." Ne oldu ? " dedi Kenan." Adresi attı , akşam gideceğiz. " dedim. Daha zaman vardı , " istersen birazcık kalalım. " dedi Kenan ve kulağıma yanaşarak " Bu onunla son günüm , birazcık zaman geçirsek ? " dedi." Tabi , haklısın. istersen onu lunaparka zütürelim ? " dedim. Pehlivan gibi adam Kenan , karşımda bir çocuk gibi sevinmişti " Olur , çok iyi olur hemde. " dedi. Kahvaltımızı bitirip odalarımza çıkıp hazırlandık. Otelden çıkışımızı vererek arabaya doğru gittik. Lunapark çok uzak değildi , oraya doğru sürmeye başladım." Kaan , hiç lunapark gördün mü ? " diye sordum." Hayır o ne ? " dedi." Gidince görürsün. " dedim gülerek. Kenan'ın adeta gözleri parlıyordu , ilk defa bu kadar mutlu görmüştüm onu , ilk defa ölüme giden birini bu kadar mutlu görmüştüm.