Bir ay sonra :

Kaan bir ay boyunca hiç durmadan ağlamaya devam etti. Hiç durmadan ağlıyordu , normaldi.10 yaşında ki bir çocuğun dayısını öldürüp gülmesini bekleyemeyiz. Sürekli onunla konuşup onu rahatlatmaya çalışıyordum.ilk günki gibi değildi artık , ağlamaları azalmıştı fakat hala daha kötüydü.Ara ara kabuslar görüyordu , bazen sinir krizleri geçiriyor ve ağlıyordu.

işimden olmuştum , polisler ile bir olay yaşamadık.*** şehrinden taşınmıştım. Daha lüks , daha kalabalık bir şehire taşındık. Beni oraya bağlayan hiç birşey yoktu çünkü. Daha güzeldi burası , daha kalabalıktı , daha genişti.Bir ev tuttuk , 2+1'di , çok büyük birşey değildi.4 katlı bir apartmanın en alt katındaydık. işim olmadığından dolayı para kazanamıyordum ve cebimde ki tüm parayı Kaan için harcamıştım.

Üç ay sonra :

• ** Hastanesinde işe başladım. Pgibolog olarak hayatıma devam ediyordum ve ilk hastam Kaan'dı.

Altı ay sonra :

Daha güzel bir eve taşındık. Daha güzel eşyalar aldık. Kaan gün geçtikçe daha çok iyileşiyordu. Hala daha o acıların izleri vardı fakat saklıyor ve kapatıyordu. Geceleri bazen ağladığını duyuyordum.

Dokuz ay sonra :

Okuma ve yazmayı bilmiyordu , ona okuma ve yazmayı öğrettim. Okula göndermek istedim hiç okula gitmemişti fakat istemiyordu okula gitmeyi. Israr etmedim.

Bir yıl sonra :

Kaan neredeyse iyileşmişti , geçmişte ki acıların izleri kapanmaya başlamıştı. Arkadaşları vardı , bir sürü arkadaşı vardı. Hatta aşık olduğu bir kız vardı , adı Nazlıydı.