Deniz beni sakinlikle izliyordu. sanki kral ben değildim de oydu. ben hemen duruma uyandım. zaten böyle durumları fark etmeyecek olsaydım kral olamazdım. deniz, sonunda istediğimi başardım dedi. ben bilmiyormuşcasına sordum: neymiş istediğin? deniz sizin huzurunuza gelmek dedi. saygılı ve güzel konuşmadı hoşuma gitti. sonra, benim böyle bir sistemle insanları yanıma aldığımı nasıl farkettin diye bi soru sordum. o da anlatmaya başladı: iki yıl önce krallığımızın ekonomik olarak zor günler geçiriyordu. halk vergisini ödemekte zorlanıyordu. askerler ile halk arasında sık sık arbede çıkıyordu. halk beni o sıralar zalim kral olarak nitelendirse de ben çok üzülüyordum bu duruma.

denizin annesi o sıralar büyük bir ayaklanma başlatmış. isyan bastırıldıktan sonra askerler denizin annesini almış ve bir daha da deniz annesini görememiş.

annesini pazarda hesap kitap yapıp askerlere emir verirken gören deniz durumu anlamış ve yeniden bi isyan başlatıp bana ulaşmayı başarmış.

deniz yaptıklarını ve annesini anlattıktan sonra, ben çok şaşırdım. çünkü denizin annesini hatırlamıştım. ismi filizdi. guzel, zeki ve aşırı derecede alımlı bir kadındı. beni çok kez etkilediği olmuştur. krallığımı onun fikirleri sayesinde çok kez uçurumun kenarından döndürmüştüm.

şimdi ise aniden oğlunun çıkıp gelmesi iyice kafamı karıştırdı. galiba benim halen bilmediğim bir şeyler vardı. ama ne?

edit: ilgi gelirse devam edecem beyler