1 haftadır okula gitmiyor, Ygs den umudumu kestim, 2hafta önce tip 1 diyabet olduğumu öğrendim, 5gün önce sevgilimle ayrılmış, ailemde ayrı zaten Piskolojikmen çökmüş sinirden saçlarım dökülüyor sinirden ağlıyordum 1 haftada 7kilo vermiştim hayatımın en kötü dönemlerini yaşıyordum.
Bugun de doğum günümmüş ama hiç aklımda değil, kafa kalmadıki.
Öğlen arkadaşlar beni çağırdı kafeye gel takılırız diye kendimide soyutladım Öyle yerleden her yerde tatlı şeyler pasta filan yiyemiyorum, çay desen 5 şekerli içerdim, dayanamayıp sigara içiyorum hemen fırlıyor şeker, yediremiyor insan kendine.
yok dedim, çok ısrar ettiler gittim ve bu manzarayla karşılaştım pasta yiyemiyorum diye pizzaya mum dikmişler, nasıl duygulandım varya beyler, çok mutlu oldum moralim yerine geldi hepsiyle kucaklaştım.
Diyeceğim şey ;kötü gününüzde sizi böyle mutlu eden arkadaşlarınızı kaybetmeyin.
Edit:trend bildirisine uyandım beyler, güzel yorumlarınız için teşekkür ederim.