Harbici bıktım artık bu durumdan, okulda bizimkilerle okulun dersin dıbınakoyup, gülüp eğlenirken aklıma askerlerimiz geliyor bunun içinmi şehit oluyorlar diyip bi anda pişmanlık kaplıyor içimi, yaptığımız sadece eğlenmekken. Bilgisayarı açıp takılayım diyorum biraz, önüme sürekli şehit haberleri çıkıyor, siyasilerin yaptığı konuşmalar birbirine sallamaları, bi yandan şehitlerin hayattan bi anda kendini bırakan aileleri. içim acıyor artık onlar için. Bugünde açıp bakayım nolmuş sınavda dedim benim YGS ye da çok kalmadı önümde, bir kaç dakikayla sınavı kaçıran kişilerin o fotoğrafları sızlattı içimi. Düşünsenize bi de elin süriyelisi gelip istediği üniversiteye girebilecek. Sınavı çalışıp kaçıran elendi, kendi milletinin savaşından kaçan korkak, kaçarak kazandı. Sanki okuyunca bizim milletimiz için başarılı olucak. Daha Türkçe bilmiyorlar çaba etmiyorlar öğrenmeye. Üstelik bizim askerimiz de onun için şehit oluyor. Siyasiler de dediğim gibi evet mi hayır mı atışıp dursun kendi aralarında. Birisi diyor fetö, pkk hayır dediği için evet diyoruz diğeri diyor diktatör olucak bu adam o yüzden hayır diyoruz. Peki sonuç olarak ne oldu birazda buna bakalım, halk ikiye bölündü. Aslında hepimiz bunun farkındayız ama öyle boş boş oturup seyrediyoruz bunu. Özümüzden de koptuk iyice. Bunu söylemek için biraz erken fakat keşke o Kurtuluş Savaşında, istanbul' un fethinde savaşanlardan biri olarak doğsaydım ya da Kürşad' ın 40 çerisinden biri olarak. O zaman bugün ki bizlere örnek olup Türk soyunun devamı için bi yararım dokunurdu. Umarım gelecekte bu yarara şahit olurum, oluruz.

işte bakın anlatmak istediğim tam olarak bu yukarda düşüncelerimi tamamiyle yazdım ne düşündüysem o an hepsini atlamadan yazdım. Bi anda kendimi en sonda buluyorum her seferinde. Düşündüğüm konu nerden nereye uzanıp gidiyor sonra bi bakmışım gün bitmiş bunları düşünmekle. Bende yaşıtlarım gibi okuldan eve gidip kafamı 31 le boşaltmak istiyorum. Yatana kadar bilgisayarda kendimi oyuna vereyim sonra kafamı yastığa koyduğum gibi uyuyim istiyorum. Ders çalışcağımda odaklanabilmeyi istiyorum. Artık sizde kötülemeyi bırakın sevgililerinden ayrılmayı dert gören o lisesileri (yaşıtlarımı).Dua edelim de benim gibilere benzemesinler. Umarım tek dertleri o olur.
Bu yazıyı biraz belki rahatlarım diye yazdım.
Sizde derdinizi yazın bu başlık altında gerçi kendiminkine de dert diyorum ama ne dertler var şu dünyada. Benimki başkalarının derdinin derdi gibi. Fotoğrafda da askerin gözünü silen bi şehit babası var. Belki ne alaka diyip anlamayan olur. Neyse

Kendinize iyi bakın beyler.