liseyi bitireli 10 seneden fazla olmuş

lisede derslerim çok iyi idi.

ama okula, öğretmenlere ve sınıf arkadaşlarıma saygı duymazdım.

beni çekemeyen sınıfdaşlarım, bana zorbalıklar yaparlardı.

yıllarca hakkımda aptalca espriler ve lakaplar türetip güldüler.

hiçbir zaman tepki vermezdim. depresyon gibi bir şeydi bu tiplerle aynı ortamda olmak.

söyledikleri hiçbir şey beni rahatsız etmiyordu. ezber yeteneği çok iyi olduğu için sözel derslerden 100 alırdım. tarihi, felsefeyi coğrafya'yı, edebiyatı ezberleyerek çalışırdım.

matematik geometri, fizik, kimya gibi derslerde öğretmenlerin nasıl sorduğunu düşünür, onların kafa yapısına empati kurar ve sürekli yüksek not alırdım.

mesela bir öğretmen, cevabı verirken, sorudaki ifadeyi yazıp, önce net bir cevap isterdi. bunu sınıfta göstermişti. ama bizim salaklar öğretmeni anlamazdı. ben bunu bildiğim için sırf bu trik'lerle yüksek notlar alırdım. kompleksli geometri öğretmenini, sizin kıymetinizi öss'ye hazırlanırken anlıyorum deyip, iyi bir intiba bırakırdım.

sözün özü, bu kadar basit bir hayatı bile anlamayan mal lise arkadaşlarımı özlemedim.