işte geliyo. Özlem, “Ben hamileyim” dedi! O kadar şaşırdım ki masayı delip çıkıcaktım ortaya! Lan sen ne hamilesi. Pardon. Özlem ciddiydi. Taşlar şimdi yerine oturuyoooo… Tabi ya. Bu kızın dinlemediğim ağlak konuşmasında bu da vardı. Bana hamile olduğunu söyleyip ağlamaya başlamıştı. Sonra yalnız ve çaresiz hissedip beni odasına davet etti. Ulan kız hamileyim demiş, ben “Boşver eve git yat geçer” dedim. Bi saniye babası ağzını açtı. Aha dayak geliyo. “Kızım” dedi… Büyük bir sessizlik. “Seninle gurur duyuyorum… Dede oluyorum bee, bu gece uyumak yok…”