Bir cenaze için gerekli olan her şey buradaydı. Sakallı amcalar, başının yüzde 5'ini kapamış güzel kadınlar, cenabet olduğu için caminin dışından (tribünlerden) cenazeye katılan gençler, gençlerimiz… Ve babamlı tabut. Yeşil yeşil. Din rengi. Hoca, tükürük kokan mikrofonuna dini dini konuştu. Sıra "Helal Olsun"larda... Ben girmedim o işlere. Avlu dışında, kadınlar kulübündeydim. Annemin ayakta durması görevi bana aitti. Gözleri ağlamaktan kurbağa gibi olmuş annem bir ara kulağımın zarını gerip içine konuşmaya başladı. Sesi de kurbağa gibiydi.