karşı tarafı duyamıyordum ama babamı gayet net duyuyordum. "çocuk falan deme o benim oğlum ve sandığından çok daha zeki" diyordu babam. o kişi sanırım ben oluyordum. ve işte şimdi her şey yerli yerine oturuyordu. babam en son "endişelenme falan deme zerrin biraz ciddiye al onu. o sandığın gibi bir çocuk değil ve artık çok daha dikkatli olmamız lazım. bu oyunu bir süre daha sürdür. muratın da haberi olmasın. sakın ona kapılıp her şeyi söyleme. sabah çok geç kalma" deyip telefonu kapatmak için ahizeyi kulağından uzaklaştıdığı an yatağıma ışınlandım resmen.

her şeyi şimdi çok iyi anlıyordum. tabiki de zerrin abla o kadar salak değildi. iki güçlü ve mevki sahibi erkeği aynı şirkette aynı anda idare etmek mi? haha benim buna inanacağımı mı sandılar gerçekten. bir ara evet şüpheye düştüm ama asla o kadar salak olabileceklerini düşünmemiştim. bunların hepsi bir oyundu. bu aralar çok fazla bana falso veriyorlardı ama böyle bir hamle beklemiyordum.

o gece her şeyi öğrenmenin huzuruyla ama hala bu ilişkinin devam ettiği gerçeğinin verdiği rahatsızlıkla uykuya dalmayı bekledim...