Gerçek bir hikaye anlatayım.

Hikayemiz ikinci Dünya Savaşı sırasında Almanya’da geçiyor. Führer Adolf Hitler VW fabrikasını ziyaret ediyor. Keyifler yerinde. Fabrika müdürünün odasında ‘’ bir vosvosa kaç Yahudi sığar, 305 tane, 5’i koltuklarda 300’ü küllükte ‘’ tarzı iğrenç espriler ve gehen gehen diye gülme sesleri duyulurken fabrikanın en iyi ustalarından biri olan Yahudi asıllı Yashar Kohen usta müdürün odasına dalıyor.

Ve uzun bir tirada giriyor. işte o tirad:

Bak beyim, sana iki çift lafım var. Koskoca führersin. Nazin var, ordun var, her şeyin var. Binlerce nazi çalışıyor emrinde. Yakışır mı sana Yahudi yakmak. Yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu karda kışta kamplara almak, aç bırakmak. Ama nasıl yakışmaz. Sen değil misin öz Almana bile acımayan, bir damlacık Aryanlığı çok gören. Anlamıyor musun beyim, bu Yahudiler Almanya’yı seviyor. Ama ben boşuna konuşuyorum. Yahudiliği tanımayan adama Yahudiliği anlatmaya çalışıyorum. Hıh, sen, büyük komutan, führer, nazi babası, ordular sahibi Adolf Bey. Sen mi büyüksün? Hayır ben büyüğüm, ben, Yashar Kohen usta. Sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç. Gözümde pul kadar bile değerin yok. Ama şunu iyi bil, ne Polonya’ya ne de Avustura’ya hiçbir şey yapamayacaksın. yakamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi. Çünkü biz birbirimize naziyle, SS ile değil, Yahudilikle bağlıyız. Bizler dinimizi seviyoruz. Biz bir aileyiz. Biz güzel bir aileyiz. Bunu yakmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun? Dokunma artık Yahudime. Dokunma dindaşlarıma. dokunma Moizime. dokunma Mişelime. Eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemis olan ben, Yashar Kohen usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni. Anlıyor musun? Vururum ve dönüp arkama bakmam bile.

Bu uzun tirad üzerine Führer Adolf Hitler başını önüne eğer ve der ki; Yakın la bunu da.

Hikayeden kıssadan hisse : Hayat Türk filmi değildir.