PART 32;

Belkide onunlayken kendime yakıştıramıyordum böyle şeyleri.Kim bilir ne kadar eli elimde durduk. Bazen zamanın durmasını istersiniz ya , ben Meldanın yanındayken hep istemişimdir. Bankta bir süre oturduktan sonra

B:Aşkım kalkalımmı ?

M:Kalkalım sevgilim olur.

Kalktık ve otobüs duraklarına doğru yürüdük el ele tabi. Otobüse bindik ve evinin oralarda indik. Kapının önüne geldik. Zile bastı kapıyı açtırdı. Giderken

M:Seni çok seviyorum
B:Bende seni seviyorum

Demeyi ihmal etmedik tabi. Dünyanın en mutlu insanı sanıyodum kendimi. Bence öyleydimde. Hayallerine kavuşan bi insan daha ne isterki. Hemen eve girdim. Yüzümdeki mutlulugu annem anlamış olacak ki

A:Noldu oğlum bişeymi oldu

B:Yok anne bişey ya arkadaşım bişey dedide ona aklım gitti.

A:Yemek yaptıydım gel ye

B:2 dakikaya geliyom(evde böyle barzoca konuşuyom binler)

Yemegimi yedim. Zaten ödev felan Hak getire. Defterin yüzünü görmedim daha. Direk yatıp hayal kurmak istiyodum. Hayallerimi Meldayla süslemek istiyordum, öylede yaptım.