Annemin bu yorgun halini gördükçe üzülüyor,ona iyi bir yaşam sağlamak için kendime söz veriyordum.
Lise sınavından ortalama denilebilecek bir puan aldıktan sonra orta düzeyde bir Anadolu Lisesine yerleştim.
Okulun ilk günü abim çalıştığı yerden izin almış, benimle sınıfıma kadar gelmişti.
Sınıfa girdikten sonra klagibleşmiş bir şekilde duvar kenarı en arka sıraya oturdum.
Dış görünüş olarak hiçbir zaman kendime güvenmemişimdir.
Aynada kendimi gördüğümde sebepsizce utanırım.

Ders başlama saati 08.30 iken ben 08.00'da sınıfta oturuyordum, sınıftaysa 3 kız ve 1 erkek vardı.
Kızlar kendi arasında konuşmaya başlamışken, diğer çocukla ben farklı köşelerde oturup etrafı inceliyorduk.
Saat 08.30'a yaklaştıkça sınıf dolmaya başladı.
Baba parasıyla koleje gidip çalışmadan torpil ile Anadolu Lisesine yerleşen asalaklar, klagib öğrenci tipleri, egoist kızlar vesaire.

ilk ders Edebiyattı.
Tanışma faslında herkesi teker teker tanıyordum.
Kiminle arkadaşlık kurabileceğimi, aptalları ayırt ediyordum.
Selma Teyze sayesinde okuduğum onlarca kitap ile insanları daha iyi tanıdığımı farkettim.
Duvar kenarında 2.sırada oturan kumral saçlı,ela gözlü minyon kız dikkatimi çekmişti.
O kız diğerlerinden farklıydı.
Sıra kendini tanıtmaya geldiğinde
babasının vefat ettiğini, kitaplarla ilgilendiğini söyledi.

Belki de bu yüzden benim ilgimi çekmiştir, fakat bu kızla iyi anlaşacağımı düşünüyordum.