En son kendimi eski evimizde buldum.
Bu evi bıraktığımızda ben 4 yaşındaymışım.
Babamın ölümünün ardından, annem ve abim çalışmadığı için şimdiki evimize taşınmışız.
Sakinleşebildiğim kadar sakinleşip hastaneye geri döndüm.
Abimin yanına gittiğimde kavga ettik.
Bağırıp çağırdı, anneme layık olmadığımı söyledi.
Haklıydı,ben her sorunda ailemden kaçmıştım.

Eylül beni hastanenin bahçesine indirdi.
Sarıldı, beraber ağladık çünkü benim annem onun da annesiydi.
Fakat artık annem yoktu, annem de yoktu babam da.
Sadece ve sadece Eylülüm kaldı bana.
Hayatın, Eylül'ü de benden alacağını düşünüyordum o sıralar, belki de intiharı düşündüm çünkü ikisi de aynı anlama geliyordu.