neyse işte evden kaçma kararını aldığım gibi hemen eşyalarımı toparladım. içimde kötü hisler vardı ama yinede kafaya koymuştum. beni kimse bu yoldan döndüremezdi. gece saat 2 gibi babamın odasına girdim ve pantolonundan 400 tl arakladım. sabah annem ve babam kahvaltıyı yapıp evden çıktıkları için evde kimse olmuyordu. sabah olmasını bekledim. günlerden cumartesi olduğu için okulada gitmicektim. evde tek kalacaktım. bu benim için çok iyi oldu. çantamı hazırladım kıyafetleri koydum, en sevdiğim kitap olan "albert camus - yabancıyı" aldım. ve sabah olduğunda annemle babamın kahvaltısını yapıp gitmesini bekledim. babam evden çıktıktan sonra annemin yanına gittim ve kuşkulanmasınlar diye anneannemin yanına gideceğimi akşam geleceğimi söyledim. annem tamam oğlum dikkat et kendine demişti. zaten şu dünyada beni seven bir tek annem vardı. onu bırakıp gitmek bana çok koysada bunu yapmak zorundaydım. annemde işe gittikten sonra köpeğim zeusu sevip kocaman bir öpücük kondurduktan sonra çantamı ve parayı alıp evden çıktım. hemen otogara doğru yol aldım. gişe görevlisinden bilet alırken nereye gideceksiniz sorusuna konya demiştim. ne kadar uzak o kadar iyi diye düşündüm. gidiş için 60 tl falan aldı. otobüs 2 saat sonra kalkacağını söyledi. manisadan konyaya 12 saat sürermiş. beklemek için otogarın içinde bulunan cafeye girdim ve çay aldım. otobüsü beklerken etrafa göz gezdirdim. maksat akrabalardan birine rast gelmemekti. ama göz gezdirirken farkettim ki tüm herkes giderken annesine sarılıyor, babasını öpüyor, kardeşiyle vedalaşıyor, sevgilisine buse konduruyordu. o an çok duygulandım. gözlerim doldu. ama ağlamamalıydım. çünkü ağlarsam şüpheli tavır sergilemiş olurum diye düşündüm. kitabımı açıp okumaya başladım. takriben 1 saat falan kalmıştı otobüsün kalkmasına.

• **
edit: her 5 rezde yeni bölüm yazmaya başlıcam.