Tezim doğruysa inandığım ne var ki kaybettiğim bir şey olsun?
Dediğiniz gibi farz edelim tezim yanlış. Bir modellemeyle düşünelim. iki çocuğun var. Bunlardan ilki her şeye körü körüne inanıyor. Nerde ne yazıyorsa dığru olduğunu düşünüyor. Sen ne dersen sorgusuz sualsiz yapıyor. Diğer çocuğun ise oldukça araştırmacı. Duyduğu gördüğü bir şeye kolay kolay inanmıyor, güvenmiyor. Bir şeyi yapmadan önce düşünüp yapıyor.

Şimdi sen söyle kardeşim. Bir baba olarak hangi evladını daha iyi yetiştirdiğini düşünürsün? Hangi evlat seni daha iyi bir baba olarak gösterir?
Düşünmemiz için bir beynimiz, görmemiz için bir çift gözlerimiz var. Ben onları kullanıyorum. Gelip karşıma çıkıpta anlattı da ben mi inanmadım? Kitap falan hikaye. En basitinden inci sözlüğe bak! Ne kadar ruh hastasıca gerçekçi manyak hikayeler var. Bizler böyle şeyler yazabiliyorsak başlığı "kutsal kitap" olan bir şey yazmamız zor değil! Kaldı ki bizim gibi milyonlarca insan var.