bakın yalnızlık öncelikli bir bireyin kendi kendisiyle kalmasıdır denebilir. yani eğer kendinizi severseniz ki bunlara id, ego, süperego hatta ve hatta narsist olmak da denebilir yalnızlığı da sevebilirsiniz. Aslında bunları maddeler halinde açıklamak gerekirse öncelikle:

- Yalnızken kendi kafanıza göre hareket edersiniz. yani öyle belirli bir topluluğa göre hareket etmezsiniz.(Zorunluluklar Hariç)

- Sosyal insanlara göre daha az yıpranırsınız. bunun sebebi de yalnız insanların kendilerine oluşturduğu görünmez kalkandır.

- Sırf insanları kırıcam diye istemediğiniz şeyleri yapmak zorunda kalmazsınız.

- Popüler kültürün bir parçası olmazsınız ki popüler kültür tamamen trend olanı yapmaktan başka bir şey değildir. bu olguda belirli bir düzen vardır ve insanlar ona göre hareket eder aynı bir koyunlar gibi.

- Zamanınızı daha çok kendinize ayırırsınız.

- Kalabalık ortamlarda bulunmazsınız ki kalabalık ortamlar ses kirliği ve huzursuzluktan başka bir şey değildir.

- Sessizliği yavaş yavaş sevmeye başlarsınız. aynı şekilde yağmur sesini.

- Şunu söyleyebilirim ki yalnız yürümek gibisi yoktur hele bir de yağmur yağıyorsa. o seste o kokuda yürümek paha biçilemez.

- Marjinalim ayağına taktikçi olmazsınız. mesela insanlardan farklı görünücem siye saçlarını beyaza boyatmak gibi. tamamen marjinallikle alakası yoktur bu olayın lan bu bildiğin özentilik.

- Gün geçtikçe umursamaz olursunuz ki inanın bana bu hayatta umursanacak şeyin sayısı çok çok az.

- Her zaman kendinizi diğer insanlardan özel görürsünüz ki öylede yapmanız gerek. lan insanları kendinizden daha çok sevmek bildiğin aptallık.

- En önemlisi de huzurlu hissedersiniz. her ne kadar sıkıcı gibi görünse de bir müddet sonra dünyanın en güzel hissi olacaktır.

Alın elinize bir kahve veya artık ne içmeyi seviyorsanız bakın keyfinize. size asosyal diyenlere de aldırmayın.