260 gün geçti, ben buraya girecek cesareti kendimde bulamadım. ilk başlarda yüreğimde böyle taş gibi bir şey vardı; zamanla azalır sandım, azalmadı, her aklıma geldiğinde böyle canım yandı.Geçen gün yanına gittim.Oturdum biraz derdimi anlattım.Eskiden karşılık verirdi, şimdi susuyor.Bir iki defa girebildim buraya, her türlü sosyal paylaşım sitelerinden nefret ettim. Kendimi kaybettiğim günler oldu. En ilginci ne biliyor musunuz, ALIŞTIM. Köpek gibi alışmak zorundayız. Ne zaman aklıma gelse kendimi avutmanın mutlaka bir yolunu buldum. Ben artık yorgunluğumuzun biteceğine inanmıyorum. Kusura bakmayın içimi dökmek istedim biraz. --Yasin--

Edit: https://www.youtube.com/watch?v=O7OgKHXaI8A