Benim babam inşaat işçisi. dolmuş ile gidip geliyor işe. Evet üstü başı boya olur etrafa bulaşır hatta leş gibi ter kokar, ama o sokakta boş boş gezen, bütün gün kahvede okey oynayan bizim gibi aylak bir adam değil. Tam 50 yaşında ve hala inşaatlarda canla başla çalışıyor. Neden mi ? Ablama ve bana bakmak için. Bizi okutmak için. Annemi güzel bir şekilde yaşatabilmek için.. Ben babamla gurur duyuyorum. Eminim ki oda benimle.. Neyse sakinim. evet buraya kadar herşey çok acıklı, insanı duygulandıran ve hüzünlendiren gururlu birşey değil mi..

şimdi gelelim gerçeklere. peki biz ne yapıyoruz ablamla. akşamları cebinden para çalıyoruz.o gider gitmez ablam eve manitasını atıyor. yüzüne aslan babam kaplan babam deyip arkasından amk fakiri 10 lira harçlık bırakıyor diye küfür ediyoruz. yolda görsek görmemiş gibi davranıyoruz. hatta sırf eğlencesine ablamın manitasına arkadaşlarıyla beraber onu dövdürüyoruz akşam gelince üzülmüş ve hiddetlenmiş gibi davranıyoruz. bütün bunları neden mi yapıyoruz. çünkü biz ablamla beraber oç yuz.amk. inşaat işçisi boyacısı fakir muallak..