Adam haklı beyler, zamanında bir şeklimiz vardı. Ortamlarda inci ile ilgili bir muhabbet döndüğü zaman çıkıp ben inciciyim dediğin zaman şeklin olurdu. Ama her ortamda da söylenmezdi. Genelde kimliğimizi gizli tutardık. Mizacından, jargonundan anlardık diğer inciciyi.

Bir gün hatırlıyorum o zamanlar taksimde oturmuşuz bira içiyoruz, iki üç tane bizim yaşıtımız çocuk geldi müziği dinlemek için oturdular yanımıza başladık muhabbet etmeye baba dedim sen incicisin vay kardeşim dedik tanımadığım adamla asosyal bir insan olmama rağmen (tercihen) deli gibi muhabbet döndürdük. Güldük eğlendik evlerimize dağıldık. Angutyus reisimiz vardı, herifi içimiz parçalanarak okurduk, yeni entry girsin diye beklerdik. Reis dediysek bi insana o hakkatten reistir. Bir tecrübesi vardır hayatla ilgili ya da bilgilidir taşağı vardır. Her şey taşaktır incide ama hiçbir şey boşuna değildir gençler burada. Çok sağlam bir başlık olmuş bu. Eskileri hatırlamak çok iyi geldi, duygulandım. Sokakta "senin aşkın başlıca ibretlik mantık hatası... " diye mırıldanarak gezebilen bi topluluktuk biz.

Sanat eserleri oluştururduk ancak aşk için olmazdı, ızdırap yoktu... içerisinde inci vardı. Olm çok iyiydi daha nasıl anlatabilirim ki duygulandım yeter amk.