o tatsız tutsuz ve uçsuz bucaksız derinliktek, kör zihnimde yalpalanmaktayım. sabah kalktım isteksiz bir mastürbasyon şöleni yaşattım kendime.iki fincan kahve yaptım, birincisini içmeyi unuttum, ikincisi şu an elimde, unutmamak için bırakmıyorum. geçen gece arkadaşım olduğunu iddia eden biri tarafından sorulan, benimse yerimde sallanarak ve hafif tıslamalarla gülümseyerek yanıtlamakla yetindiğim,"kaç yaşına geldin, henüz elinde bir şey yok?" sorusunu düşünmekteyim. aslında bunun daha çok aşağılayıcı nitelikte olduğunu anladım.o an anlamış olsaydım da bir şey değişmezdi. çünkü ben herkesin bildiği ölçüde bir rezildim zaten. onlara bunların benim için gereksiz olduğunu söyleyebilmiş olsaydım bile, beni hayat görüşümün bir değeri de yoktu, olamazdı.ben onların kendilerini iyi hissetmesini sağlayıcı bir utanç kaynağıyım. onlarsa benim arkadaşım.
arkadaşımdı.