26.07.2000 Ankara

Güven, yeni ailesi ile yeni yuvasına, Çankaya' daki Dikmen mahallesine gelmişti. Nevzat Güçlü, 1970 model mavi Cadillac'ını evin önüne park etti. Nebahat ve Nevzat Güçlü çiftinin elinden tutup eve doğru zütürdüğü Güven, en mutlu gününü yaşıyordu. Dublex evleri, güvenin gözünde yurttan daha da büyük görünüyordu. Önce gözlerini koca koca açarak etrafı süzdü. Sonra yeni anne ve babasınına dönerek güldü. Yaşının gerektirdiği nedenler yüzünden önden dört dişi olmayan Güven'in gülüşü, kimsesiz bir çocuğun zafer dolu sevimli gülüşüydü. Artık annesi, babası ve içinde enerjisi bitene ladar koşuşturacağı yeni bir evi vardı.

Biraz evi gezdikten sonra ailesi onu odasına zütürdü. Sekiz yaşında bir çocuk için fazla sade bir odaydı ama bu kimin umrundaydı ki? Bir yatak, bir dolap, duvarda da Salvador Dali'nin "belleğin azmi" tablosu vardı. Güven'in de ilk dikkatini çeken bu tablo olmuştu. Yurdun çatlak eğitmenlerinden biri olan Keriman anneleri onlara hobi saatlerinde müdüriyetin şikayetlerine ramen sürekli sanat tarihi kitapları okurdu. Güven'in de sanata ve sanatçılara ilgisi başlamıştı bunun sayesinde. Dali'yi de bu yaşlarda tanır olmuştu.

"Uzun ve yorucu bir gündü, o yüzden akşam yemeğine kadar burada biraz dinlen." dedi Nevzat Güçlü. Daha sonra Güven'i odasında yalnız bıraktılar.